بیماری اوتیسم یا اختلال درخودماندگی چیست؟ + علت، علائم و درمان

بیماری
اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی از نوع روابط اجتماعی است که با رفتارهای
ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علت اصلی بروز این بیماری هنوز ناشناخته
است و وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز
درخودماندگی ندارد. اوتیسم بسیاری از بخش‌های مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و این
که چطور این اتفاق رخ می‌دهد، هنوز روشن نیست. این اختلال در پسران نسبت به دخترها
شایع‌تر است و از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا یک نفر مبتلا به اوتیسم است.

اوتیسم
در سنین خردسالی قابل تشخیص است. این بیماری اغلب زمانی کشف می‌‌شود که والدین
نگران ناشنوایی کودک می‌شوند؛ کودک هنوز صحبت نمی‌کند، به آغوش والدین یا دیگران
نمی‌رود و از واکنش عاطفی به سایرین امتناع می‌کند.

علائم
اوتیسم یا در خودماندگی چیست؟

علائم این
اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و تعدادی از علائم اوتیسم شامل موارد زیر است:

• تاثیر
  منفی بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی
• اختلال و
  مشکل در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی
  کردن
• اختلال
  در ایجاد ارتباط با دیگران و دنیای خارج
• رفتارهای
  خودآزارانه و پرخاشگری
• ناتوانی
  در ایجاد روابط با همسالان به تناسب سطح تحول
• فقدان
  تمایل خودانگیخته به تقسیم کردن شادی‌ها، رغبت‌ها و یا موفقیت‌های خود با دیگران
  (برای مثال نشان ندادن، نیاوردن یا اشاره نکردن به اشیای مورد علاقه خود)
• محدود،
  تکراری و یا قالبی بودن رفتارها، رغبت‌ها و فعالیت‌ها
• توجه
  کودکان مبتلا به اوتیسم، کمتر به تحریکات اطرافیان جلب می‌شود، لبخندزدن و نگاه
  کردنشان به اطرافیان کمتر از همتایان است و کمتر به اسم خودشان پاسخ می‌دهند.
• در روند
  طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک می‌کنند دیگر از «نام خود» برای بیان
  خواسته‌هایشان استفاده نمی‌کنند. در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من»
  ندارد و خود را با نام صدا می‌زند؛ مثلا می‌گوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی
  نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه استفاده می‌کند.
• در این
  افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا
  و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی،
  شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول دیده شود.

علت‌
بروز اوتیسم چیست؟

باوجود
آنکه علت اصلی این بیماری هنوز ناشناخته است، اما کارشناسان زندگی ماشینی و عوامل
ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می دانند. نتیجه یک
مطالعه نشان می‌دهد زنانی که چاق و یا دیابتی هستند، در صورتی که باردار شوند بیش
از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیسمی روبرو خواهند بود.

در موارد
نادری، درخودماندگی به طور قوی، با آسیب‌های اولیه در دوره رشد مرتبط است این
عوامل شامل: فلزات سنگین موجود در جو، حشره‌کش‌ها و واکسینه دوران کودکی می‌باشند
که البته فرضیه واکسینه به طور زیستی رد شده‌است و شواهد اندکی در تایید آن وجود
دارد.

آیا درمان اوتیسم امکان پذیر است؟

تا کنون
هیچ روش قطعی‌ای برای درمان مبتلایان به درخودماندگی یافته نشده ‌است. با این وجود
کارآمدترین روش درمانی، روش توانبخشی است. برای درمان به نکات زیر توجه کنید:

• کودک مبتلا
  به اختلال اوتیسم باید حتماً توسط یک متخصص روانپزشک اطفال و یک متخصص مغز و اعصاب
  اطفال ویزیت شود.
• به طور
  فشرده و ترجیحاً هر روز تحت خدمات گفتاردرمانی و کاردرمانی قرار گیرد.
• لازم است
  والدین و مربی کودک روش‌های مناسب تقویت مهارت‌های ارتباطی کودک را از طریق مطالعه
  کتاب‌های مرتبط و یا به وسیله جلسات مشاوره‌ای که کاردرمانگر کودک برگزار می‌کند،
  فرا بگیرند.
• ارزیابی
  وضعیت حسی – حرکتی کودک به وسیله کارشناسان کاردرمانی صورت پذیرد و در صورت لزوم
  جلسات کاردرمانی ذهنی کودک به طور منسجم برگزار گردد.
• موسیقی
  درمانی، راهکاری برای ارتباط با کودکان اوتیسم است. نقاشی و قصه گویی نیز یکی از
  روش‌های موثر تربیت کودکان اوتیسم است و پدران و مادران باید در یک گوشه اتاق
  نشسته و کتاب‌های قصه متناسب با سن کودک را با صدای بلند و دلنشین برای علاقه مندی
  آنان بخوانند.

در تحقیقات
اخیری که توسط برخی والدین کودکان مبتلا به درخود ماندگی و متخصصین انجام شده این
نتیجه حاصل شده است که در برخی از نمونه‌های آماری استفاده از شیر شتر به عنوان یک
درمان موثر برای این بیماری پذیرفته شده است.

شدت اوتیسم
از خفیف تا شدید متفاوت است. بعضی از کودکان بسیار باهوش هستند و هرچند مشکلاتی در
تطابق با مدرسه دارند، در مدرسه عملکرد خوبی از خود نشان می‌دهند. آنها ممکن است
در بزرگسالی قادر به زندگی مستقل باشند. سایر کودکان اوتیستیک ممکن است استعداد
فوق‌العاده‌ای در هنر، موسیقی یا موارد دیگر نشان دهند.

گرداوری: مجله اینترنتی ستاره