تو را نمی دانم، اما من دلم روشن است

زندگی زیباست

تو را نمی دانم، اما من دلم روشن است
به تمام اتفاقات خوب در راه مانده، به تمام روزهای شیرین نیامده،
به لبخندی که یک روز بر لبمان می نشیند،
به اجابت شدن دعاهایمان، به برآورده شدن آرزوهایمان،
به محو شدن غمهای دیرینه مان.
من دلم روشن است.
یک روز کسی از راه می رسد، پای حرفهایش می ایستد
و دیگر ترس از دست دادنش را به دلهایمان راه نخواهیم داد.
روزی از راه می رسد و ما برای یک روز هم که شده آنچنان که باید، زندگی می کنیم.
آری، من دلم روشن است…

آنقدر بزرگ و گرفتار شده ایم که یادمان می رود توپمان در حیاط شبها تنها می ترسد ویادمان رفته که مدادهای سیاه و سفید که هرگز تراشیده نشدند پدر مادر ده مداد رنگی دیگر هستند که ما همیشه تراشیده ایم و کوچک شده اند .
    اما از شما چه پنهان گاهی آنقدر کودک می شوم که یادم می‌رود بزرگ شده ام و هنوز عروسکهایم سر تاقچه ی زندگیم خاله بازی می کنند ، هنوز در مراسم تدفین گنجشکها شرکت می کنم و باران پا برهنه تمام کودکی را درمن می دود …

آن چنان که همه چیز آتیه ای دارد ما خودمان هم باید آتیه ای داشته باشیم. ما این زندگی خودمان را باید به کمال بهره برداری برسانیم. مردم معمولا روی زمین و طلا و بورس سرمایه گذاری میکنند ولی روی خودشان سرمایه گذاری نمی کنندماخودمان باید گران شویم ما اگر همان قدر ارزان وبی هویت وبی ارزش ماندیم چه فایده که زمین و دیگر چیزها گران شوند آنچنان که همه چیز رو به گرانی میرود بنگریم ارزش ما ده سال و بیست سال بعد چه قدر خواهد شد.

نه سفیدی بیانگر زیبایی است. و نه سیاهی نشانه زشتی..
..کفن سفید اما ترساننده است
و کعبه سیاه اما دوست داشنتی است.. انسان به اخلاقش هست نه به مظهرش…. قبل از اینکه سرت را بالا ببری و نداشته هات را به پیش الله گلایه کنی..
… نظری به پایین بینداز و داشته هات را شاکر باش
انسان بزرگ نمیشود ، جز به وسیله ی فکرش ، شریف نمیشود ، جز به واسطه ی رفتارش ، و قابل احترام نمیگردد ، جز به سبب اعمال نیکش……
…تقدیم به کسانی که شایسته ی احترامند…