سازمان بینالمللی کار
|
سازمان بینالمللی کار (ILO) در سال ۱۹۱۹ به عنوان بخشی از پیمان ورسای تاسیس شد . مقر این سازمان در شهر ژنو در کشور سوئیس است. سازمان هر سال در ماه خرداد کنفرانسی برگزار میکند.
سازمان بینالمللی کار از موسسات تخصصی سازمان ملل متحد است. این سازمان در سال ۱۹۴۶ به نخستین آژانس تخصصی سازمان ملل تبدیل شد.
بینش اصلی سازمان بینالمللی کار مبتنی بر تامین کار آبرومند برای مردان و زنان است.
این سازمان تنها آژانس سه جانبه سازمان ملل است که در آن نمایندگان کارفرمایان، دولتها و کارگران ذیمدخل هستند
منشور سازمان بینالمللی کار به بیانیه فیلادلفیا (Declaration of Philadelpia) معروف است در سال ۱۹۴۴ تصویب شد.
تاریخچه تأسیس
سازمان بینالمللی کار در سال ۱۹۱۹ پس از پایان جنگ جهانی اول در زمانی که کنفرانس صلح در کاخ ورسای بر پا بود، شکل گرفت. نیاز به پیدایش چنین سازمانی در قرن نوزدهم به وسیله دوتن از صنعتگران ولزی و فرانسوی یعنی رابرت اوون و دانیل لگراند مورد تأکید و پیگیری قرار گرفته بود. پس از آنکه طرح مذکور در خلال همکاریهای بینالمللی جهت تدوین قانون کارگران در سال ۱۹۰۱ در باسل مورد توجه قرار گرفت. سازمان ILO با هدف تدوین مقررات و قوانین بینالمللی در جهت بهینهسازی استانداردهای بینالمللی کار و حصول اطمینان از بکار گیری آنها متولد شد. قانون ILO در بین ماههای ژانویه و آوریل ۱۹۱۹ به وسیله کمیسیون کار در کنفرانس بینالمللی صلح تدوین شد.
این کمیسیون ترکیبی بود از نمایندگان ۹ کشور بلژیک، کوبا، چکسلواکی، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، لهستان، بریتانیا، و ایالات متحده آمریکا که رهبری کمیسیون را ساموئل گامپرس، رئیس فدراسیون کارگری آمریکا (AFL) بر عهده داشت. نتیجه این نشست بروز سازمان سه جانبه گرایی بود که تنها سازمانی بود که نمایندگان دولت، کارفرمایان و کارگران را در یک نقطه سامان میداد. قانون ILO فصل هشتم معاهده صلح ورسای است.