خداوند این افراد را از ۷۳ نوع گرفتاری می رهاند

اسلام به عنوان دینی اجتماعی تاکیدی خاص بر توجه به مشکلات یکدیگر و تلاش
برای رفع آنها دارد، از این رو در روایات نیز تاکیدات مکرری نسبت به گشایش
کار مومنان شده است.امام صادق (ع) فرمودند: «براى گام برداشتن مرد
در راه حاجت برادر مؤمنش، ده حسنه برایش نوشته شود و ده گناه از او محو شود
و ده درجه برایش بالا رود، و جز این نمیدانم که فرمودند: «و آن برابر آزاد
کردن ده بنده و بهتر از اعتکاف یک ماه در مسجد الحرام است.»

حضرت
ابو الحسن (ع) می فرمود: «همانا از براى خدا در زمین بندگانى است که براى
حوائج مردم کوشش می کنند، اینها روز قیامت در امانند، و هر که به مؤمنى
شادى رساند، خدا روز قیامت دلش را شاد سازد.»

علاوه بر این، امام
باقر (ع) می فرمایند: «هر کس در راه حاجت برادر مسلمانش گام بردارد، خدا او
را در زیر سایه ۷۵ هزار فرشته قرار دهد و هر گامى بردارد، خدا برایش یک
حسنه نویسد و گناهى از او بزداید و درجه‏ئى بالا برد، و چون او از برآوردن
حاجت برادرش فارغ شود، خداى عز و جل بدان جهت برایش پاداش حج و عمره‏گزار
نویسد.»

و از امام صادق (ع) است که فرمودند: «مؤمنى نیست که در راه
حاجت برادر مؤمنش گام بردارد، جز آنکه خداى عز و جل برایش در هر قدمى
حسنه‏ئى نویسد و گناهى فرو ریزد و درجه‏ئى بالا برد و سپس ده حسنه بیفزاید و
در ده حاجت او را شفیع گرداند.»

ایشان همچنین می فرمایند: «هر که
براى خدا در راه حاجت برادر مسلمانش کوشش کند، خداى عز و جل برایش هزار
هزار حسنه نویسد که بدان سبب خویشان و همسایگان و برادران و آشنایانش
آمرزیده شوند، و اگر کسى در دنیا به او احسانى کرده باشد، روز قیامت به او
گویند: به آتش درآى و هر کس را بیابى که در دنیا به تو احسانى کرده، به اذن
خدا خارجش کن، مگر اینکه ناصبى (دشمن ائمه علیه السّلام) باشد.»

و
نیز امام صادق (ع) فرموده اند: «خداى عز و جل فرماید: «مخلوق عیال منند
(زیرا ضامن روزى ایشانم) و محبوبترین شان نزد من کسى است که نسبت به آنها
مهربانتر و در راه حوائجشان کوشاتر باشد.»

ابى عماره گوید: هر گاه
حماد بن ابى حنیفه مرا ملاقات می کرد، می گفت حدیث را برایم تکرار کن، من
هم بازگو می کردم و می گفتم: براى ما روایت شده که: هر گاه عابدى در بنى
اسرائیل به نهایت درجه عبادت می رسید، براى حوائج مردم گام برمی داشت و در
راه صلاح آنها خود را به رنج می انداخت.»

علاوه بر این در روایات بر گشایش گرفتارى مؤمنان توصیه و برای این مهم آثار و برکات فراوانی تصریح شده است.‏

چنان
که امام صادق (ع) فرمودند: «هر که از برادر مؤمن گرفتار تشنه کام خود
هنگام بى‏تابیش فریادرسى کند و او را از گرفتارى نجات دهد و براى رسیدن به
حاجتش او را یارى کند، خداى عز و جل بسبب آن عمل ۷۲ رحمت از جانب خود برایش
نویسد، که یکى از آنها را به زودى (در دنیا) به او دهد و به سبب آن امر
زندگیش‏ را اصلاح کند و ۷۱ رحمت دیگر را براى هراس و ترس هاى روز قیامتش
ذخیره کند.»

و از رسول خدا (ص) است که فرمودند: «کسى که مؤمنى را
یارى کند خداى عز و جل ۷۳ گرفتارى از او بردارد که یکى در دنیا باشد و
هفتاد و دوى دیگر هنگام گرفتاری هاى بزرگ.» و فرمودند: «هنگامى که مردم به
خود مشغولند (یعنى روز قیامت که هر کس گرفتار اعمال خود است.)»

علاوه
بر این، امام صادق (ع) فرمودند: «کسى که مؤمنى را از گرفتارى نجات دهد،
خدا او را از گرفتاری هاى آخرت نجات بخشد و از گورش با دل خنک شده و مسرور
درآید، و هر که مؤمن گرسنه‏اى را سیر کند، خدا او را از میوه‏هاى بهشت
خوراند و هر که شربتى به او آشاماند، خدایش از شربت بهشتى مهر شده
آشاماند.»

و از امام رضا (ع) است که فرمودند: «هر کس به مؤمنى گشایشى دهد، خدا روز قیامت دلش را گشایش دهد.»

و
نیز امام صادق (ع) فرموده اند: «هر کس گرفتارى مؤمنى را که در سختى افتاده
رفع کند خدا حوائج دنیا و آخرتش را آسان کند، و هر که عیب مؤمنى را که از
آن می ترسد بپوشاند، خدا ۷۰ عیب دنیوى و اخروى او را بپوشاند.» آنگاه
فرمودند: «تا زمانى که مؤمن در راه کمک برادرش باشد، خدا در راه کمک به
اوست. از موعظه سود برید و در کار خیر رغبت کنید.»

منبع: أصول الکافی، ترجمه مصطفوى، ج‏ ۳، ص: ۲۸۷