خسرو شکیبایی و همسرش پروین کوشیار در جوانی به همراه بیوگرافی

پوریا شکیبایی پسر خسرو شکیبایی

پوریا شکیبایی در حال سلفی انداختن

پروین کوشیار همسر خسرو شکیبایی

خسرو شکیبایی و همسرش پروین کوشیار در جوانی به همراه بیوگرافی

پروین کوشیار

زندگی نامه:

دوران کودکی

خسرو شکیبایی بازیگر معروف سینمای ایران در ۷ فروردین ماه ۱۳۲۳ در خیابان مولوی تهران بدنیا آمد در شناسنامه نامش خسرو است ولی خانواده و نزدیکان او را محمود صدا می کردند. پدر خسرو سرگرد ارتش بود و وقتی او ۱۴ ساله بود بر اثر سرطان از دنیا رفت و باعث شد او پیش از پایان کودکی وارد زندگی بزرگسالی شود. او قبل از اینکه وارد عرصه تئاتر شود در حرفه هایی چون خیاطی و کانال سازی و آسانسورسازی کار می کرد. در ۱۹ سالگی برای نخستین بار روی صحنه تئاتر رفت و بعد از مدتی به عباس جوانمرد،‌معرفی به صورت کاملا حرفه ای بازیگر تئاتر شد.

وی فارغ التحصیل بازیگری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۲ با بازیگری تئاتر آغاز کرد.

۵ سال بعد یعنی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفه ی دوبلوری شد.

دوران کاری:

شکیبایی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۲ با بازیگری تئاتر آغاز کرد که در ۱۹ سالگی برای اولین بار روی صحنه تئاتر رفت و بعد از مدتی به عباس جوانمرد معرفی و به صورت کاملا حرفه ای بازیگر تئاتر شد. از جمله نمایش هایی که وی در آنها ایفای نقش کرده است می توان به سنگ و سرنا، همسران من، شب بیست و یکم، بیا تا گل برافشانیم اشاره کرد. او چندین نمایش تلوزیونی مانند فیزیکدان ها و هنگامه شیرین وصال را هم در کارنامه دارد. ۵ سال پس از ورود به تئاتر، یعنی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفه ی دوبلوری شد و مدت کوتاهی نیز در زمینه دوبله به فعالیت پرداخت.

سینما:

شکیبایی نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در فیلم کوتاه و ۱۶ میلیمتری کتیبه به کارگردانی فریبرز صالح مقابل دوربین رفت. در سال ۱۳۶۱ در حالی که مشغول بازی در نمایش شب بیست و یکم بود مورد توجه مسعود کیمیایی قرار گرفت و با بازی در نقش کوتاهی در فیلم خط قرمز مسعود کیمیایی در سال ۱۳۶۱ به سینما آمد و تا سال ۱۳۶۸ نقش آفرینی هایی کرد. از جمله در فیلم های دزد و نویسنده، ترن، رابطه خوب ظاهر شد. اما از بعد از بازی در فیلم هامون داریوش مهرجویی در سال ۱۳۶۸ بود که نام خسرو شکیبایی بر سر زبان ها افتاد. او برای بازیش در همین فیلم از هشتمین جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین دریافت کرد و تحسین منتقدان و مردم را برانگیخت.

خسرو شکیبایی از سال ۱۳۶۸ به بعد،‌دیگر نتوانست از جلد حمید هامون بیرون بیاید و حمید هامون را در انواع لباس ها و تیپ های مختلف تکرار کرد. او توانایی های انکار ناپذیرش را در چند فیلم به معرض نمایش گذاشت. بازی تاثیرگذار او در فضای کاملا متفاوت در فیلم کیمیا و کاغذ بی خط او برای بازی در فیلم کیمیا احمدرضا درویش در سال ۱۳۷۳ بار دیگر برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول سیزدهمین جشنواره فیلم فجر شد.

او سومین سیمرغ خود را هم برای بازی در نقش عادل شرقی فیلم سالاد فصل گرفت. از آخرین افتخارات شکیبایی هم دیپلم افتخار برای فیلم اتوبوس شب کیومرث پور احمد بود.

شکیبایی آخرین جایزه اش را از ششمین جشن ماهنامه دنیای تصویر برای بازی در فیلم کاغذ بی خط دریافت کرد.

پس از گذشت نزدیک به ۲۲ سال از اولین حضورش در فیلم مسعود کیمیایی در فیلم حکم ۱۳۸۳ باری دیگر در فیلم وی در کنار عزت الله انتظامی ایفای نقش کرد.

در ۹ تیر ۱۳۸۷ در دومین جشن منتقدان سینمایی جایزه یکی از برترین بازیگران سی سال سینمای پس از انقلاب را گرفت. او همچنین در بیست و ششمین جشنواره فیلم فجر بازیگر و گوینده تیزر جشنواره بود.

تلوزیون:

شکیبایی در سال ۱۳۵۴، یعنی یک سال بعد از اولین حضور خود در فیلم کوتاه کتیبه به دعوت محمدرضا اصلانی در سریال سمک عیار ایفای نقش کرد و پس از آن در سریال هایی چون لحظه، کوچک جنگلی،‌مدرس، روزی روزگاری، خانه سبز،‌کاکتوس، آواز مه تفنگ سر پر، در کنار هم بازی کرد.

او در تلوزیون هم موفق بود از همان زمان که در نقش سید حسن مدرس بازی کرد و آن مونولوگ طولانی معروفش را اجرا کرد تا کارهای به یاد ماندنی ای چون روزی روزگاری ، خانه سبز، کاکتوس، تفنگ سرپر و در کنار هم.

شکیبایی در چند فیلم تلوزیونی به ایفای نقش پرداخت فیلم آخرین نقش آفرینی این هنرمند در فیلم تلوزیونی سعید عالم زاده و آخرین نمایش فیلمش آشیانه ای برای زندگی حمید طالقانی بود که به مناسبت روز پدر از تلویزیون پخش شد.

دکلمه:

شکیبایی علاوه بر هنرنمایی در نقش آفرینی سینما و تلوزیون و تئاتر برخی از سروده های سهراب سپهری، سید علی صالحی، محمدرضا عبدالملکیان را به صورت دکلمه اجرا کرده بود.