.خسرو آواز ایران ، ابر استاد یگانه محمد رضا شجریان
غزل شمارهٔ ۳۵۴
به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم 
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد 
مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم
نغمهٔ حسرت
یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم
گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار
پای آن سرو روان اشک روانی داشتم
*
Mohammad-Reza
ویکی پدیای فارسی:محمدرضا شجریان (زادهٔ ۱ مهر ۱۳۱۹ مشهد) موسیقی‌دان، آهنگ‌ساز، خواننده و خوشنویس اهل ایران است.[۶] وی از برجسته‌ترین هنرمندان موسیقی سنتی ایرانی است و آلبوم‌های بسیاری در این زمینه منتشر کرده است. او به دلیل نوع صدا و سبک مخصوص به خود و تصنیف‌های ملی میهنی که اجرا کرده و انتشار آلبوم‌های مردمی شناخته می‌شود و شهرتی در سطح جهانی دارد به طوری که وب‌گاه آسیاسوسایتی وی را پرآوازه‌ترین هنرمند موسیقی اصیل ایرانی[۷] و روزنامهٔ ونکوورسان او را یکی از مهم‌ترین هنرمندان موسیقی جهان توصیف کرده‌است[۸] و همچنین رادیوی عمومی ملی (NPR) در سال ۲۰۱۰ وی را یکی از ۵۰ صدای برتر جهان معرفی کرده است.[۹]محمدرضا شجریان، رئیس کنونی شورای عالی خانه موسیقی ایران،[۱] بنیان‌گذار گروه شهناز[۱۰] می‌باشد و مبدع چند ساز موسیقی[۱۱] می‌باشد. هم چنین از فرزندان محمدرضا شجریان، همایون و مژگان نیز در زمینه موسیقی فعالیت دارند. همچنین شجریان در قرائت قرآن نیز فعالیت داشته و دعای ربنا معروف‌ترین تلاوت قرآن اوست. خوانندگان سرشناسی چون ایرج بسطامی، شهرام ناظری، حسام‌الدین سراج و پسرش همایون شجریان از شاگردان شجریان هستند.محمدرضا شجریان در سال ۱۳۵۶ در مسابقهٔ تلاوت قرآن کشوری، رتبهٔ نخست را به دست آورد.[۱۲] شجریان در اسفندماه سال ۱۳۵۷ شرکت دل‌آواز را بنیان‌گذاری کرد.
غزل شمارهٔ ۳۵۴
به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم
جهان پیر است و بی بنیاد از این فرهاد کش فریاد که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم
ز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل *بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینم
جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی *که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم
اگر بر جای من غیری گزیند دوست ؛ حاکم اوست حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم
صباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیز * که غوغا می‌کند در سر خیال خواب دوشینم
شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین * اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم
حدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتاد * همانا بی‌غلط باشد که حافظ داد تلقینم
*
نغمهٔ حسرت
رهی معیری غزلها – جلد سوم
یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم در میان لاله و گل آشیانی داشتم
گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار پای آن سرو روان اشک روانی داشتم
آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود
عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم
چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهیچون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم
در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود * در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم
درد بی‌عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من داشتم آرام تا آرام جانی داشتم
بلبل طبعم رهی باشد ز تنهایی خموش
نغمهها بودی مرا تا همزبانی داشتم
تولد زاد روز تبریک مبارک ۷۵ سالگی
.
–
تصاویر: شجریان، حسین علیزاده و کامکار در یادبود لطفی ۲۱/۰۲/۱۳۹۳
مراسم بزرگداشت زنده‌یاد محمدرضا لطفی، عصر (۲۱ اردیبهشت‌ماه ۹۳) در مسجد جامع شهرک غرب
شهرآشوب، صراحی، ساغر، کرشمه، سبو، تندر، باربد و ارغنون سازهای ابداعی شجریان هستند
عکس قدیمی از استاد شجریان+فرزندش همایون
